Η αντιμετώπιση της εποχικότητας της τουριστικής ζήτησης, αποτελεί ένα ζήτημα αιχμής για τη χώρα μας καθώς παρατηρείται ότι αποτελεί ένα φαινόμενο που «πλήττει» όλες τις Ελληνικές Περιφέρειες, ανεξαρτήτως της τουριστικής ανάπτυξης που εμφανίζουν.
Μελετώντας δράσεις και ενέργειες, που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια σε έξι Περιφέρειες της Ελλάδας, διαφαίνεται ο βαθμός συνεργασίας μεταξύ των φορέων που ενεπλάκησαν σε αυτές τις δράσεις και ο βαθμός συσχέτισης αυτών των ενεργειών.
Συγκεκριμένα μελετήθηκαν πρωτοβουλίες που πραγματοποιήθηκαν από ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού, από Επιμελητήρια, από Φορείς άμεσα εμπλεκόμενους στον τουρισμό, όπως οι κατά τόπους Ενώσεις Ξενοδόχων, αλλά και από λοιπούς φορείς, όπως Πανεπιστήμια, ΜΚΟ, επιχειρήσεις, κτλ.
Οι Περιφέρεις εφαρμογής της μελέτης ήταν οι Περιφέρειες Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης ο αποσπασματικός σχεδιασμός δεκαετιών, δε διασφάλισε την αειφορία του τουρισμού στις υπό έρευνα Περιφέρειες, αντιθέτως, οδήγησε σε μεγαλύτερη εποχικότητα. Βασική προϋπόθεση, είναι η υιοθέτηση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου που προϋποθέτει σημαντικές στρατηγικές μεταρρυθμίσεις και απεμπλοκή από αποσπασματικές ενέργειες, εξαρτώμενες από θεσμικές ή άλλες αλλαγές, με σαφή και μοναδικό προσανατολισμό στη δημιουργία ισχυρής τουριστικής ταυτότητας.
